Menjelang tahun 1870 terdapat tekanan untuk menubuhkan meridian utama bagi tujuan navigasi dan untuk menyatukan masa tempatan bagi jadual kereta api. Kongres Geografi Antarabangsa pertama, yang diadakan di Antwerp pada tahun 1871, melancarkan usul memihak kepada penggunaan Meridian Perdana untuk carta laluan (skala kecil), mencadangkan agar ia menjadi mandatori dalam tempoh 15 tahun.[2]

Di Britain, Great Western Railway telah diseragamkan pada tahun 1840 dan pada tahun 1847 Kesatuan Kliring Kereta Api mengeluarkan dekri bahawa "GMT diterima pakai di semua stesen sebaik sahaja Pejabat Pos Besar membenarkannya". Pejabat Pos pada masa ini menghantar isyarat masa dari Greenwich melalui telegraf ke sebahagian besar negara untuk menetapkan jam. Menjelang Januari 1848, Panduan kereta api Bradshaw menunjukkan masa bersatu dan mendapat persetujuan umum, walaupun pertikaian undang-undang bermakna tidaklah sehingga tahun 1890 GMT diguna secara rasmi di seluruh UK.[3]

Di Amerika Syarikat, masalahnya lebih teruk, dengan satu jadual menunjukkan lebih 100 waktu tempatan berbeza dengan lebih daripada 3 jam. Pada tahun 1870, Charles F. Dowd menerbitkan risalah yang bertajuk A System of national time and its application (Sistem waktu kebangsaan dan aplikasinya) menganjurkan tiga zon waktu di seluruh negara berdasarkan meridian Washington, yang kemudian mengubahsuaikannya kepada empat zon berdasarkan meridian Greenwich pada tahun 1872.

Cadangan pertama untuk keselarasan masa yang konsisten di seluruh dunia adalah dalam memoir yang bertajuk "Terrestrial Time" oleh Sandford Fleming, pada masa itu ketua jurutera Kereta Api Pasifik Kanada, dibentangkan kepada Institut Kanada pada tahun 1876. Jam bayangan ini dijangka menunjukkan waktu sejagat 24 jam dengan dail tambahan yang mempunyai masa tempatan dibulatkan ke jam yang terdekat.[4] Beliau juga menegaskan bahawa kebanyakan pembetulan untuk waktu min tempatan adalah lebih besar daripada yang terlibat meninggalkan masa suria. Pada 1878/9, beliau mengemukakan cadangan ubah suai menggunakan meridian Greenwich. Dua kertas Fleming dianggap sangat penting sehinggakan pada bulan Jun 1879 Kerajaan British telah menyalin salinan itu kepada lapan belas buah negara asing dan pelbagai badan saintifik di England.[5] Pada masa yang sama, Persatuan Metrologi Amerika menghasilkan "Report on Standard Time" (Laporan Masa Piawai) oleh Cleveland Abbe, ketua Perkhidmatan Cuaca Amerika Syarikat mencadangkan skim yang pada dasarnya sama.

Cadangan-cadangan ini tidak memenuhi kelulusan sejagat dalam komuniti saintifik, yang ditentang oleh John Rodgers, Penguasa Balai Cerap Tentera Laut, Washington dan Astronomer Royal British, George Airy yang mempunyai kedua-dua perkhidmatan talian yang menyokong masa tempatan di pelbagai bandar. Balai Cerap Laut juga telah menggagalkan penghantaran masa isyarat Greenwich dari Harvard, di mana ia diterima melalui kabel transatlantik dan digunakan untuk mengambil masa bola isyarat di Boston.[6]

Persidangan Meridian Antarabangsa mempunyai asal-usul dalam Kongres Geografi Antarabangsa Ketiga yang diadakan di Venice pada 1881, di mana penubuhan meridian utama sejagat dan masa piawai yang seragam adalah keutamaan tinggi dalam agenda. Persidangan Geodesik Antarabangsa Ketujuh di Rom pada bulan Oktober 1883 kemudiannya membuang sebahagian besar butiran teknikal, meninggalkan perjanjian diplomatik untuk persidangan yang kemudian. Amerika Syarikat meluluskan Akta Kongres pada 3 Ogos 1882 yang membenarkan Presiden memanggil persidangan antarabangsa untuk menetapkan meridian Perdana sepunya untuk masa dan longitud di seluruh dunia.[7]

Sebelum jemputan dihantar pada 1 Disember, usaha bersama Abbe, Fleming dan William Frederick Allen, Setiausaha keretapi AS' Konvensyen Masa Umum dan Penyunting Urusan Panduan Rasmi Pelancong ke Kereta Api, telah membawa syarikat-syarikat kereta api Amerika Syarikat ke persetujuan yang membawa kepada masa standard kereta api yang diperkenalkan pada tengah hari pada 18 November 1883 di seluruh negara. Walaupun ini tidak ditubuhkan secara sah sehingga tahun 1918, terdapat perasaan fait accompli (matlamat tercapai) kuat di seluruh negara yang mendahului persidangan itu, walaupun penetapan masa tempatan bukan sebahagian daripada persidangan.[8]